ساختارهای غشايى

اولين معماري دنياي کششي پوسته اي فولادي بود که توسط ولادیمیر شوخوف (در طول ساختمان) Nizhny Novgorod استفاده گرديد. مهندس روس، ولادیمیر شوخوف يکي از اولين مهندساني بود که محاسبات کاربردي از تنشها و تغيير شکلهاي ساختارهاي کششي، پوسته ها و غشاها را توسعه داد. شوخوف با هشت ساختار کششي و غرفه هاي نمايشگاهي ساختارهاي پوسته اي سبک براي نمایشگاه Nizhny Novgorod در 1896، غشايي به مساحت 27000 متر مربع طراحي کرد.
آنتونيو گائودي از مفهوم خلق معکوس يک ساختار فقط فشاري براي کليساي کولونیا گوئل استفاده کرد. او يک مدل کششي معلق کليسا را با محاسبه نيروهاي فشاري و با تعيين آزمايش ژئومتري يک قوس خلق نمود.
بعدها، کانسپتي توسط معمار و مهندس آلماني فری اتو معرفي شد، کسي که نخستين بار در ساختمان کلاه فرنگي آلمان اکسپو 67 مونترال استفاده کرد. اتو سپس ايده اي براي سقف استاديوم المپيک 1972 مونيخ ارائه داد. فرم ساختاري که به طور گسترده در ساختارهاي بزرگ اواخر قرن بيستم، جاييکه طناب هاي نگهدارنده بيشترين کشش را به پارچه ها داده و آن را مجبور به تحمل بارهاي مقاوم مي کنند، به کار گرفته شد.
نزديک به چند دهه است که سيستم سازه هاي کششي يا غشايي بدلیل ویژگیهای منحصر بفرد خود در صنعت ساختمان مورد توجه قرار گرفته است.
اين سازه ها مي توانند به عنوان پوششي براي بناها، زمينهاي بازي، باغها، تراسها، پارکينگ ها و ... و يا با نورپردازي خلاقانه به عنوان يک فضاي شهري مطلوب و شاخص جلوه کنند.
مصالح مورد استفاده در اين نوع سازه ها (عموما پارچه ای) چه از نظر زيبايي شناسي و چه از نظر عملکرد با کليه مصالح متعارف و متداول در صنعت ساختمان متفاوت مي باشند.
سازه هاي کششي به خاطر خواص فيزيکي و شکل هندسي شان نیز از ديگر سازه ها متمايزند و مي توانند به عنوان سازه هاي دائم، موقت يا با قابليت جابجايي استفاده شوند.
اين سازه ها نه تنها سبک، بلکه زيبا، نيمه شفاف و همچنين داراي طول عمر زياد و گاهي نيز اقتصادي مي باشند.
منبع: http://acu1.blogfa.com

در این وبلاگ